هو
ایلیاتی
با خش خش پولک و خلخال
خرامان ، خرامان
از راه چشمه باز می آیی در زیر باران
با مشک کوچکی از پوست آهو
با آن نگاه دلکش کوتاه
!نگین کمان حیرت و جادو
!ن با اشاره آشنا نیستم بانو
!غزال دامن دالاهو
این گونه آهوانه نگاه وحشیت را در نگاه مات من مدوز
.ن یک دهاتی ساده ام هنوز
این حجب ناگزیر که در چشم من موج می زند
.یراث دیرباز و اساطیری من است
!بالابلند
!معشوق باستانی من
!پوشیده از حریری از جنس چمن
وقتی از آنسوی تپه ماهور
دهقان خسته ای اندوه خویش را
:در نای گرم نی لبکی می دمد
« عشقت نه سر سریست که از سر به در شود »
و بانگ گرم حنجره ای دیگر
:از روبروی غار حلاجان
« مهرت نه عارض است که جای دگر شود »
در شُر شُر دمادم اشک
:کوه از طنین بانگ من آکنده می شود
عشق تو در وجودم و مهر تو در دلم »
« با شیر اندرون شد و با جان به در شود
این آغل
این مراتع تر
این چادر
این کپر
این نغمه های شادِ رها
این گیوه
این عصا
همه ارث منند
حتی گلهای سرخ پیرهن تو
.خمهای کهنه ی منند که تازه مانده اند
جایی هنوز از رد پایت بر برفهای دامنه کوه باقی مانده است
تا من به رهنمایی جای قدمهات از صخره های ستگی بانکول
تا چشمه های روشن مانشت
پیاده بیایم
بی آنکه در تهاجم باد
.و یا در ازدحام درخت گم شوم
!ای سایه روشن نامرئی دور
!ای بازی همیشه ابر و نور
پلک می بندم و طلوع می کنی
نگاه می کنم و راز می شوی
پا می شوم و گمت می کنم
.به خواب می روم و آغاز می شوی
!ای خلاصه ی باران و آفتاب
من تشنه مانده ام بر من ببار
.من یخ زده ام بر من بتاب
!ای سرنوشت مبهم و موهومی
!ای داستانی
اهل کدام قرن تاریخی؟
اهل کدام قریه باستانی
که در حراج عصمت این عصر
اینگونه بکر و اصیل مانده ای؟
!شهزاده ی ستاره و الماس پوش من
آیا دوباره به خوابم می آیی
با سبزه زار همان پیراهن؟
و باز هم ظریف و خرامان خرامان
با خش خش پولک و خلخال
به آستان دهکده می رسی در زیر باران؟
و از فراز تپه پاشا
در التهاب گرم تماشا
مردمک های من ذوب می شوند
از بهروز یاسمی
شیتال فطرس ::: شنبه 86/4/16::: ساعت 2:10 عصر
