دل من یه روز به دریا زد و رفت

 پشت پا به رسم دنیا زد ورفت

زنده ها خیلی براش کهنه بودن

 خودشو تو مرده ها جا زد ورفت

هوای تازه دلش می خواست ولی

 آخرش خودشو تو غبارا جا زد ورفت

     نشانه های عشق جاودانه:

یکم: عشق، ابتهاج است و سرور نه صرف لذت گذرا

واژه "ابتهاج" به معنای شادمانی و سرور، خرمی و شکفتگی، زیبایی و تر و تازگی و .. میباشد، که تمام معناهایش، بار مثبت دارد و از آن پایداری، دوام و ماندگاری فهمیده میشود؛ که با عشق جاودانه تناسب دارد.

دوم: عشق هدف نه وسیله

"فقط بخاطر عشق" یعنی همه چیز "وسیله" است: ثروت، علم، شهرت .... و تنها هدف و مطلوب عشق است و بس.

عشق تنها تقاضای حقیقی جان آدمی، و "زنگ اصلی" کلاس درس زندگی است. و همه تقاضاهای دیگر، به تبع آن ارزشمندند و "زنگ تفریح" کلاس عشقند.

هر کس سهم و بهره ای از زندگی دارد و به همین میزان نصیب و بهره ای از عشق. از هر حقی و سهمی میگذرید، از سهم عاشقیتان نگذرید.

سوم: عشق آب حیات جان آدمی

از نشانه های جاودان بودن عشق، آن است که قلب را به هیجان و تپش و جان را به رویش و اهتزاز درآورد.

در نمازم خم ابروی تو در یاد آمد                     حالتی رفت که محراب به فریاد آمد

عشق مایه حیات و جنبش و رویش جان آدمی است. خوشا به حال آنان که با آب حیات عشق، از کویر جانشان، باغ و بوستان میسازند.

چهارم: عشق، شور و شوق زندگی

از دیگر نشانه های عشق جاودان، شور و هیجان و شوق به زندگی است.

شما قضاوت کنید، مسافر دیار عشق، که ابد در پیش دارد، در عبور از کوههای قاف عاشقی، چقدر به سرمایه شور و شوق به زندگی نیازمند است؟! پس در سفر به دیار عشق، با جماعتی همسفر شوید که در همراهی با آنان، بتوانید در فضای زندگی، اوج بگیرید و بالا روید.

پنجم: در هفت شهر عشق، سادگی و صفا دو یار دیرینه اند

از نشانه های حسن رفاقت، سادگی و صفا است. بهترین الگوی سادگی و صفا، طبیعت است. از طبیعت بیاموزید. در ارتباط با هم مثل "آب"، ساده باشید، تا همیشه عشق، به کام خودتان و همسفر عشقتان ، گوارا باشد. همانطور که آب، با سادگیش، نیاز همیشگی "تن" آدمی است، عشق با تمام سادگی و صفایش، نیاز ابدی "جان" آدمی است.

ششم: در هفت شهر عشق، ناز آری؛ قهر خیر

"ناز" عاشق، از حب و عشق، گزارش میدهد، در حالیکه "قهر" از طلبکاری حکایت میکند، از غرور عاشق گزارش میدهد، که هر دو (طلبکاری و غرور) رهزن راه عشقند. اما یادتان باشد، عاشق، بسیار "ناز" میکند که ناز عاشق، هم تماشایی است و هم خریدار دارد.

هفتم: معیار قضاوت، اهل "دل" بودن

آنانکه از قبیله عشقند، به این باور رسیده اند که وقتی معیار ارزشگذاری انسانها، میزان عاشقی آنها باشد، باید در قضاوتها خوش بین و هوشیار بود.

پس براحتی روی کسی، حسابی باز نکنیم که نتوانیم ببندیم و بالعکس، حساب کسی را به گونه ای نبندیم که روزی پشیمان شویم و به اشتباه خود اعتراف کنیم.

در طریق عاشقی، به همسفر عشقتان ظلم نکنید که خدای شما، خدای او نیز هست. کسی چه میداند، شاید نفس او از شما مبارک تر و دعایش به اجابت نزدیکتر باشد.

هشتم: عشق، ماه نیمه پنهان

از آنجا که جهان آفرینش، بر ستونهای نامرئی عشق، استوار است، عشق نیز حقیقتی پنهان یا نیمه پنهان، در جان آدمیان است.

راز بقای یک عشق کتمان آن است. گاهی ناچار میشوی عشقی را پنهان کنی، تا هم از رهزنی رهزنان در امان بماند و هم جمالش به ابتذال کشیده نشود.

در شیوه عاشقی، گاهی کار به جایی میرسد که به احترام عشق و برای حفظ حرمتها، هجران و فراق را بر وصال ترجیح میدهی.

عشقی که جاودانه است، هرچند "پنهان" کردنی است، ولی فراموش شدنی نیست.